ADAM O KIJKACH – cz. 2

          

Otrzymałem kilka pozytywnych opinii o wierszu, ale mam drobną prośbę – otóż wiersz był długi, więc trudno go czytać „szybko, byle jak i prędko…” – był pisany przez tydzień (może dwa), a ja się dopiero uczyłem poruszać z kijkami. Proponuję przeczytać kilka zwrotek (jakiś temat), a do wiersza powrócić po jakimś czasie i czytać go dalej…

Dzisiaj wypełnialiśmy ankietę – widać, że tematy wykładów można by mocniej dobrać pod kątem wyjaśniania efektów wykonywanych ćwiczeń. Będą one przez to znacznie lepiej zrozumiałe i ciekawe.

Kto czytał ostatni numer UTW BEZ GRANIC ?  W tytułach są Zumba, Pilates, Kręgosłup, Dla seniora ruch to podstawa, A najlepiej z kijkami!

Otóż kiedyś Kasia zabrała grupę na marsz wzdłuż Odry. Moja uciecha rosła – napisałem wiersz drugi – jest to taka żartobliwa fascynacja, lub filozoficzno–fizyczne spojrzenie na kijki, na dziury w ziemi, na dziury w butach,… Robiło mi się wesoło gdy go pisałem. Tematów jest tam mnóstwo i trzeba było przerwać pisanie z braku miejsca… proszę uważać z czytaniem.

Ponieważ tematyka dotyczy Nordic Walking i wykład się wszystkim podobał, więc zapraszam do przeczytania…

           

Mam pomysł na konkurs:

proszę wyszukać błędne nazwy, których użyłem w wierszu pierwszym, i które poprawiłem w wierszu drugim.

Poprawiała mnie Kasia informując, że podawała prawidłowe nazwy…

Ciekawe:

1. nie słuchałem tego co mówiła, np. zafascynowany przyrodą, lub może akurat z kimś rozmawiałem?

2. nie było mnie na tych zajęciach – kiedy podawała te nazwy?

3. może straciłem właśnie tę pamięć z nazwami?

                    ...widać, że przyczyn można znaleźć wiele…

Nagrodę w postaci czekoladki otrzyma każdy z pięciu studentów UTW–AWF, którzy znajdą najwięcej poprawionych nazw, i najszybciej prześlą odpowiedź do mnie.

Miłego porównywania, Adam.

TRZYNAŚCIORO

Taki piękny jest poranek…          Jeden tylko stopień plus… Wiem co będzie po południu –          Na patyczki z Kasią mus… Pisząc wiersz o PIĘĆDZIESIĄTCE          Plus Pięćdziesiąt –  tak bez mitu, Używałem nazw przeróżnych…          Usłyszanych i „z sufitu”. Ktoś powiedział mi CZAPECZKA          I tej nazwy używałem… Prawidłowo – to jest BUCIK,          Szkoda, ale też nie znałem Drugiej nazwy – RĘKAWICZKA,         co przy kijku jest u góry… Jak ją z długim rzepem włożyć?          Jest bez palców, ma dwie dziury, Ostrze z dołu – dla mnie KOLEC,          Bo nakłuwa twardo ziemię, Piękna płeć tę nazwę lubi,          Do kolczyka bliskie brzmienie… GROTEM jest prawdziwa nazwa          – Znowu Kasia mnie zrugałą, – Och, przepraszam, tak mi przykro,          Moja dusza nie słuchała Opowieści o patyczkach…          Ona wręcz się wyłączyła… Była w parku, wśród zieleni,          W mokrej trawie psy liczyła…          Człowiek się do śmierci uczyć          Musi ciągle, bez umiaru… Tutaj kciuk włóż! zrób krok dłuższy!!!          Czy nie lepiej pójść do baru? – Dziś pogoda fantastyczna –          Stwierdza Kasia na rozgrzewce – Miast się kisić tutaj w parku,          Poćwiczymy na wycieczce. Więc ruszamy, już dwunastu          Emerytów sunie drogą Po nasypie,… z kijeczkami,          Zadyszani, ale mogą… W dół schodzimy szybko z wału,          Wąską dróżką zasuwamy, wydeptanym, takim rowkiem,          Więc kłopotów sporo mamy. Wędrujemy z biegiem rzeki,          Groty w trawie tkwią wysoko, Grube buty nie starczają,          Bo dno ścieżki jest głęboko. …Cały czas się człowiek uczy,          I poglądy swoje zmienia; To wynikiem jest dyskusji,          Lub praktyki,… doświadczenia… …Już pisałem o woreczku –          Tkwią w nim kijki rozmaite; Jak obcęgi w kuźni wiszą –          Kowal bierze te właściwe… Tak jak sygnał przy cofaniu          Informuje tonem pisku Czy daleko jest przeszkoda,          Czy też może jest już blisko… Ten pisk warto by zamienić          Obrazkiem pokazywanym Wraz z przeszkodą najeżdżaną          Przez kierowcę oglądanym… U nas właśnie kij właściwy          będzie długo wybierany… – BYĆ  POWINIEN  AUTOMACIK          KOMPUTEREM  STEROWANY! Małe, laserowe oczko,          Blisko grotu patrzy w ziemię, Widząc dołek, dziurę w dróżce –          Spowoduje wydłużenie kijka, lub skrócenie jego…          Widząc chodnik – but nasunie, Gdy grunt miękki – bucik schowa.          …Taki mądry – wszystko umie… Trawa bywa zaś dorodna,          Jest zazdrosną, i przeszkadza: Gdzie tak gonisz? Na mnie popatrz!          – Wędrujący tłum osadza… Zwłaszcza niższych – te kuleczki –          Ja należę do takowych; Lubię jeść, więc jestem ciężki,          No i ciężkie buty nowe… Jest zasada: W NOWYCH BUTACH          NA WYCIECZKĘ IŚĆ NIE WOLNO! (Może skończyć się tragicznie,          Bo nam buty pięty otrą) To przesada, buty mokre          Warto jest na nogi włożyć, Chodzić w nich aż do wyschnięcia,          A ułożą się do stopy. Wziąłem więc skarpety grube,          Aby nóżkom cieplej było; Woda w butach się zagrzeje          I wędrować będzie miło. …Tu opowiem historyjkę:          Wyjść musiałem kiedy lało, Już wyszedłem, gdy spostrzegłem,          Że podeszwy popękały… Ludzie skaczą obok kałuż,          Ja zaś mam już wodę w butach, Idę sobie więc na przełaj,          I nie muszę drogi szukać. Woda w butach jest cieplutka –          Stopom ciepło – jak w miednicy, Woda miękka – to deszczówka,          Ja z uśmiechem po ulicy Do dom wracam. Idę sobie.          Nóżki moje jak z kąpieli – Różowiutkie, wypoczęte,          Świeże będą do niedzieli… Czy wyrzucać buty stare?          Szewców mało, but z plastiku, Jak naprawić mam dziurawe?          Kleić? lepić lutownicą? Całkiem nową mam ideę:          Póki dziury nie są duże, Że kamyki nie wpadają,          Poczekajmy na deszcz, burzę… Będzie padać? – weź parasol,          Załóż buty – te z dziurkami I z deszczówki korzystając          Pospaceruj ulicami…  Mała grupka – to czołówka –          I powoli uciekają, Ci w czołówce – oni szybko          Długie kroki wciąż stawiają… Kraty płotka stojącego          W poprzek drogi – lśnią jak cuda, ZAKAZ WSTĘPU na nich wisi –          Dalej pójść nam się nie uda? – DZIŚ NIE UDA – mówi Kasia,          – Ale wiecie co zrobimy? Jesień idzie, więc przyjdziemy,          I ten płotek przeskoczymy… Celem będzie Most Warszawski          – bez problemów tam dojdziemy, Nikt nam tego nie zabroni,          DOKONAMY CZEGO CHCEMY! Dość, wracamy, puls zmierzony –          Zbyt urosnąć mu nie wolno. Trzeba ćwiczyć intensywnie          By drałować ścieżką polną. Przy powrocie oddech drugi          Miejsce miał i bez problemu Za czołówką nadążałem,          Że się chciało ciału memu Tak drałować? Być spoconym?          Zbędnej wody się pozbywać? Bo koszulka i majteczki          Pot wchłaniają – tak to bywa… Nie zwracało już uwagi          Na zmęczenie ni zadyszkę, Jak za panem pies na smyczy,          Lub kocisko, śledząc myszkę… Czy odpowiadało ciału? –          Sprawa jest psychologiczna: Jeśli trzymasz się bliziutko –          Nie odpadniesz – myśl jest śliczna, Kasia sunie na początku,          Nie odwraca nawet głowy, Bo się spieszy na godzinę,          By zakończyć bieg surowy. Gnamy szybko po nasypie,          Dróżka z łąki się przybliża Jeszcze trochę i most będzie,          Więc zasuwa grupka chyża… Łączka? – FOLDER BEZPIECZEŃSTWA,          Albo TEREN ZALEWOWY, On ochraniać ma majątki          Gdy przybędzie w rzece wody. Ma być pustym, by zapewnić          Szybszy przepływ groźnej wody, Tu nie mogą stać budynki,          Ani rosnąć żywopłoty. Raz już wielka powódź była          I wysoko zalewane Stały w wodzie Popowice          – na folderze zbudowane… Już skraj parku osiągnięty,          Jeszcze krótka gimnastyka, Twardy asfalt pod nogami,          Przeprosiny Kasi słychać: Bo, panowie, ona mówi,          Opóźnienie – ma zasługa, JEST PIĘĆ MINUT PO TERMINIE,          Lecz wycieczka była dluuuga… Ja nie chciałam was zamęczyć,          Wszak nie macie jeszcze wprawy… Trening ten był intensywny,          A to są poważne sprawy… Minął cały miesiąc zajęć,          Zaliczacie LEVEL pierwszy. Po treningach intensywnych          Zysk wasz będzie jeszcze większy… Dusza ma się uśmiechnęła          – Mieć będziemy silne nogi, No to pójdźmy w górę rzeki –          By popatrzeć na OSTROGI. A po drodze na Biskupin          Obejrzymy miśki w ZOO, Popatrzymy na kolejkę          Uczelnianą, ale z dołu, Jej stacyjki są daleko,          Za korytem są, za ZOO, Obejrzymy tylko linki          I kapsułę podwieszoną…                       * * *