niedziela, 17 listopada 2019

WOLONTARIAT 17.11.19


NASZ WOLONTARIAT -  TANIEC ETNICZNY

Już jesteśmy po otrzęsinach pierwszego roku. Wiele osób chwaliło organizację, ładny lokal, muzykę i możliwość wyszalenia się na parkiecie. Ale taniec to nie tylko radość. Taniec daje nam też korzyści zdrowotne. Usprawnia stawy i uwalnia nagromadzone w ciele napięcia. Pomaga w nawiązywaniu kontaktów towarzyskich i zmniejsza poczucie samotności.

Szczególny rodzaj tańca to taniec etniczny. Przy pomocy łagodnych dźwięków ludowej muzyki greckiej, rumuńskiej, żydowskiej, rosyjskiej i indyjskiej, Pani dr Agnieszka Zygmont, pracownik naukowy naszej Uczelni, prowadzi zajęcia w ramach projektu badawczego z chorymi na chorobę Parkinsona.

Objawy choroby Parkinsona to drżenie rąk i innych części ciała, drętwienie mięśni, trudności w stawianiu kroków... Jak tu tańczyć...?

Z pomocą przyszli wolontariusze z UTW AWF; Joasia, Ludwika, Ola i Bogdan. Jak mówi pani dr Agnieszka Zygmont najważniejsza jest uważność... Uchwycić drżącą rękę, pokazać którą nogą ruszamy, w lewo czy w prawo, do przodu czy do tyłu...

Minęło kilka tygodni i już można zauważyć znakomite efekty. Chorym poprawiła się koordynacja ruchów, a ci, którzy jeszcze niedawno wstydzili się mówić o swojej chorobie i nie mieli ochoty wyjść z domu, poczuli się jak w rodzinie i tęsknią do tych spotkań. Przyjeżdżają czasem z daleka  z Lubina z Chojnowa... Cały dzień poza domem, aby przez tę jedną godzinę być razem i przy dźwiękach muzyki i w towarzystwie zaprzyjaźnionych osób znów poczuć radość życia. Tereska na ostatnich zajęciach miała gorszy dzień. Nie mogła wstać z wózka, ale przyjechała, aby choć jako widz uczestniczyć w spotkaniu. Taka jest wartość tych zajęć...A nas cieszy fakt, że także nasz UTW - AWF w osobach czwórki wolontariuszy może w tych zajęciach uczestniczyć i w jakimś małym stopniu przyczynić się do radości i poprawy samopoczucia osób dotkniętych chorobą Parkinsona. My też korzystamy z tych wspólnych zajęć, otrzymujemy lekcje innego patrzenia na tę „chorobę”, jak z nią żyć. Na co dzień nie zdajemy sobie z tego sprawy.

Trzymamy mocno kciuki za NASZE KOLEŻANKI i KOLEGÓW, żeby Ich zdrowie uległo poprawie.


tekst i zdjęcia Boguś Partyka, prezentacja Joasia Kwiatkowska

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz