Sekcja Turystyki zaprasza w marcu

20.03 (piątek)  –  godz. 15:00,   Humanitarium Pracze Odrzańskie: spotkanie pod Humanitarium (wstęp 8 zł. uzgodniony dla naszej grupy minimum 20 osób, zbierane na miejscu).  Dojazd: autobus 103 z Placu Jana Pawła II godz. 13:52 (jedzie 40 min) wysiadamy ul. Stabłowicka 147A.  Po Praczach poprowadzi kolega–przewodnik Janusz Szulc.

Zapisy u Pani Iwony Bartoszewicz do 15.03.2015r.

W załączeniu skrótowe  materiały o Praczach Odrzańskich i Humanitarium, aby zachęcić Koleżanki i Kolegów z UTW–AWF do wycieczki w dniu 20.03.br. W tym Humanitarium w ramach UTW–AWF byliśmy w lutym 2012 r. i nieźle się bawiliśmy, więc  kto nie był – warto spróbować, a kto był – też warto odwiedzić ponownie, bo są nowe stoiska, eksponaty, urządzenia ( także na I p.), itd.itp. Pozdrawiam i zachęcam – Janusz Szulc.

Kto się wybiera z nami  w Piątek – 20.03.br. na godz. 15 do Humanitarium, a chciałby zobaczyć wewnątrz bardzo ciekawy, konstrukcji szachulcowej kościółek św. Anny w Praczach Odrzańskich (jest przy głównej ulicy – blisko pętli i przystanku autobusów MPK) – bardzo proszę, by był przy tym kościele o godz. 14:30, czyli przed wizytą w Humanitarium. Po Humanitarium będzie można ten kościół zobaczyć tylko zewnątrz, bo to piątek i Wielki Post i w godz. od 17 do 19 będą w nim modlitwy, Droga Krzyżowa i Nabożeństwo i nie ma mowy o zwiedzaniu wewnątrz. Ja będę przed kościołem o godz. 14:30 i poproszę proboszcza lub kościelnego, by go nam otworzył. Serdecznie zapraszam i pozdrawiam - Janusz Szulc - ten kościółek naprawdę warto zobaczyć !

Wycieczki organizują:

   szefowa Sekcji Turystycznej - Marylka Adamczak oraz

   pomagający jej - nieoceniony Janusz Szulc.

Dziękuję wszystkim uczestnikom wycieczki do Humanitarium-Pracze Odrzańskie w dniu 20.03. za tak liczne przybycie. Myślę, że warto było "powtórzyć" lekcje z fizyki o promieniach światła. Koledze Januszowi dziękuję za opiekę przewodnicką. Do zobaczenia na kolejnych wyjściach – zachęcam, pozdrawiam,… Maryla Adamczak (Sekcja Turystyczna).

21.03 (sobota)  –  godz. 11:00,
                   SZLAKIEM KOŚCIOŁÓW WROCŁAWSKICH:
przewodnik miejski – Renata Zającowa zaprasza do kościoła p.w.    Najświętszego Imienia Jezus (Kościół Uniwersytecki) – spotkamy się w kościele.  Po zwiedzaniu świątyni zapraszam na zwiedzanie Oratorium Marianum (wstep płatny!).

Wycieczkę organizuje:

   przewodnik miejski - Renata Zającowa.

PRACZE  ODRZAŃSKIE  -  HUMANITARIUM

Osiedle :

Pierwsza wzmianka  o  osadzie pochodzi z XIII w. ( 1266 r.)  w dokumencie księcia  Henryka III Białego – jako Pratsche, a kolejna z 1318 r.  kiedy to bracia Arnold i Albert von Pak nabyli wieś Protsch. Nazwa ta prawdopodobnie pochodzi  od osady osób  zajmujących się w średniowieczu praniem odzieży osób mieszkających  w pobliskim zamku w Leśnicy ( od II połowy XII w. ). W połowie XVI wieku  ( 1552 r.)  jako darowizna   H. i G. Colmannów – wieś stała się własnością  rady miejskiej Wrocławia – stanowiła  uposażenie Szpitala Wszystkich Świętych  ( przy dzisiejszym  pl. Św. Jana Pawła II ).

Od 1874 r.  istnieje  tu stacja kolejowa na linii do Głogowa. W 1876 r. otwarto tu zakład wychowawczy fundacji Willerta, a w latach 1899-1913 – przy obecnej ul. Stabłowickiej  147/149 -  kompleks  Miejskiego Zakładu dla Ubogich i Nieuleczalnie Chorych, przekształcony w latach 20-tych XX w. w  szpital przeciwgruźliczy, przy którym w latach 1928-1929  powstało  pierwsze w Niemczech osiedle dla chorych na gruźlicę- według projektu P. Blaschke.   Po ostatniej wojnie  - kompleks szpitalny zmieniono w koszary wojskowe, od 1956 r. ulokowano tu zespół  szkół  rolniczych,  a  od 2007 r.  kampus EIT + siedzibę  Wrocławskiego Centrum Badań - Europejskiego Instytutu Technologicznego.

Wieś włączono w granice miasta Wrocławia w roku 1928 i od tego czasu osiedle  było  rozbudowywane  w rejonie ul. Piekarskiej  oraz  Cukierniczej.

W latach 1945-48   nosiło nazwę Bródź^,, jednak później powrócono do historycznej nazwy Pracze -  dodając przymiotnik Odrzańskie dla odróżnienia od Praczy Widawskich.

Obecnie  osiedle to znane jest  przede wszystkim  z siedziby  Wrocławskiego Centrum Badań EIT+ - instytutu naukowo-badawczego, utworzonego w 2007 r. przez władze Wrocławia i największe miejskie uczelnie. Budynki tworzące ten kompleks – także zabytkowe dawnego szpitala – są obecnie przebudowywane  oraz powstają nowe obiekty tworzące kampus nowych technologii, na terenie którego jest też udostępnione do zwiedzania – tzw. Humanitarium, czyli ogród badań.

HUMANITARIUM  -  OGRÓD   BADAŃ

ul. Stabłowicka 147

Jest to oferta edukacyjna skierowana głównie do młodzieży szkolnej, ale też ciekawa dla dorosłych – złożona z interaktywnych eksponatów, przy wykorzystaniu  nowoczesnej techniki multimedialnej. Przesłaniem tej wystawy jest „ zafascynować człowieka – człowiekiem” poprzez atrakcyjny program edukacyjny oraz w formie zabawy.

W holu budynku – przed wejściem na salę – oprócz kasy biletowej znajduje się szatnia, toalety oraz bar kawowy.

Uwaga : jednorazowo grupa może liczyć maksimum 75 osób – są dzieleni na trzy grupy ( na rękach Pani namaluje nam literki A , B, C) – każda z grup dostaje opiekuna ( osobę prowadzącą i objaśniającą ).

Obecnie wystawa  w głównej, dużej sali obejmuje cztery dziedziny – kolejność od wejścia :

- Ekologia i energia

- Fizyka na wesoło

- Świat zmysłów

- Anatomia człowieka.

Obok tej Sali znajdują się też dwa laboratoria biologiczne,  w których  zwiedzający wykonują  różne ćwiczenia z zakresu biochemii, np. praktyczne, pod okiem prowadzącego i według instrukcji- wydzielanie i określanie DNA warzyw, np. cebuli ( określenie DNA człowieka jest niestety bardziej skomplikowane ).

Już od marca br. będzie dostępne też piętro tej sali, na którym prezentowane będą eksponaty z dwóch dziedzin – genetyki oraz medycyny.

Krótkie i jedynie orientacyjne omówienie eksponatów (2012) :

Od lewej strony  sali :

-  Rozwój i długofalowe problemy człowieka na ziemi

- Maszyna do serwowania piłek tenisowych- na korbę – możemy trenować naszą sprawność  Ruchową   ( piłkę należy umieścić w koszu kręcąc odpowiednio korbą )

- Maszyna ucinająca głowę ( specjalna szafa- gdy wejdziemy, dla widzów nasza głowa będzie odcięta) - spowodują to odpowiednio ustawione lustra i złudzenie optyczne.

- Studio telewizyjne – możemy występować „ na scenie” przed kamerą telewizyjną  i swoje  ruchy lub  gesty oglądać na  dużych ekranach.

- Maszyna do podnoszenia wielokrążków- możemy się pobawić,

- Krzywe zwierciadła – to nie obrazy abstrakcyjne z muzeum, tylko nasza osoba.

- Test równowagi – możemy się sprawdzić, czy nie mamy zawrotów głowy.

- Magiczne igiełki – też zabawa.

- Aparat ruchu człowieka – kręgosłup, mięsnie i stawy itd.

- Macica – na ekranie oglądamy jeszcze nienarodzone dziecko – możemy je pogłaskać.

- Układ krążenia – budowa, serce, badanie pulsu itd.

- Krwioobieg – tętnice, żyły, krew, krwinki czerwone i białe itp.

- Jak wysoko umiesz skakać – można spróbować.

- Jak giętkie jest Twoje ciało ? – można spróbować

- Kuchenka słoneczna – przyrząd do gotowania za pomocą energii słonecznej

- Szkieletowy rower – Ty pedałujesz, a na ekranie z prawej widzisz jak pracuje układ kostny.

- Zęby i język – poznajesz budowę.

- Jedzenie mi trawienie – narządy, budowa, właściwa dieta itd.itp.

- Jak wysoko umiesz się wspiąć – taka ukośna ścianka wspinaczkowa- możesz spróbować.

- Jak szybki jesteś – pomiar Twojej szybkości od startu do mety.

- Czego potrzebujemy w domu, a więc prąd, woda, gaz, ścieki – prezentacja na makiecie.

Na środku Sali :

- Energie odnawialne – uruchamiamy kilka zabawek , np. wiatrak, czy helikopter ustawiając je pod światłem lampek ( imitacja światła słonecznego).

- Jak dobre masz zmysły – testy wzroku, zapachu, dotyku ( miękkość, twardość), budowa organów człowieka itp.

- Twoja skóra i nerwy – budowa, właściwości itd.

- Test refleksu – jak szybko reagujesz  ( naciskasz  zaświecające się w różnych miejsca  przyciski).

- Czy jesz prawidłowo – Twoja waga ciała, Twoje menu itd.

Sala multimedialna oraz gier i zabaw ( odrębna sala obok szatni i toalet) :

Od lewej strony :

- Organy wewnętrzne człowieka – określamy dotykowo

- Organy wewnętrzne człowieka – poruszamy ręką stojąc  przed dużym ekranem w wyznaczonym   miejscu.

Na środku Sali :

- Na wykładzinie specjalne gry i zabawy multimedialne dla dzieci, a także sprawnościowe oraz   poznawcze, np. planety, kształty, czy cenne odpady- szkło, kompost, plastik i papier – co z nich się robi.   Jest także gra piłka nożna itd. itp.

Czas pobytu grupy lub zwiedzających indywidualnych – wynosi maksymalnie do ok. 2 godz.

P.S. W barze kawowym mają kilkanaście rodzajów herbat – do wyboru, a także niezłą Kawę ( tak twierdziły moje koleżanki z UTW AWF w 2012 r. ) – ja piłem bardzo smaczne i słodkie Cappuccino, które  polecam łasuchom.

TAK BYŁO W HUMANITARIUM W 2012 r. – JAK JEST OBECNIE – ZOBACZYMY !

Wrocławskie Centrum Badań EIT+ spółka z o.o. powołana została do życia w 2007 r. Jest to unikalne przedsięwzięcie w skali Polski, ukierunkowane na tworzenie i rozwijanie nowych sposobów współpracy sektora nauki i edukacji z lokalnym samorządem oraz innowacyjnym biznesem.  Udziałowcami Spółki są największe wrocławskie uczelnie oraz samorząd Miasta Wrocławia. Spółka powstała w oparciu o doświadczenia i dorobek Dolnośląskiego Centrum Zaawansowanych Technologii.

Misją Wrocławskiego Centrum Badań EIT+ jest efektywne zarządzanie wiedzą, rozumiane jako tworzenie i transferowanie wiedzy oraz wsparcie przedsiębiorczości środowiska zainteresowanego komercyjnym wykorzystaniem własności intelektualnej. We wszystkich projektach realizowanych przez EIT+ kładzie się szczególny nacisk na urynkowienie wyników prac badawczych,  w szczególny sposób dbając o ochronę własności intelektualnej. Profil badawczy centrum jest skierowany do szerokiej rzeszy odbiorców oraz firm i organizacji szukających innowacyjnych rozwiązań technologicznych. Rezultaty prowadzonych prac badawczych są precyzyjnie lokowane w obszarach gospodarczych zgodnie z prognozami rozwoju rynku europejskiego i światowego. Zadaniem Spółki jest także koncentracja oraz wsparcie inicjatyw atrakcyjnych pod względem biznesowym.

Celem centrum  jest  organizowanie i prowadzenie interdyscyplinarnych prac badawczych w zakresie czterech obszarów, które mają znaczący wpływ na rozwój gospodarczy o społecznie użyteczny charakter, a są to :

-  biomedycyna

-  nanotechnologia,

-  teleinformatyka

-  zapobieganie  zmianom klimatycznym.

W latach  2010-2013 – kosztem  140 mln EUR na terenie Kampusu  powstał  kompleks budynków laboratoryjnych o łącznej powierzchni użytkowej ok. 20 tys. m².

W odrestaurowanych   i nowo wybudowanych budynkach  zorganizowano  wysokiej klasy laboratoria wyposażone w nowoczesną, unikatową w skali kraju aparaturę niezbędną do prowadzenia badań podstawowych i aplikacyjnych z zachowaniem najwyższych standardów.

Realizacja programów badawczych WCB EIT+ służy integracji środowiska naukowego Wrocławia oraz wzmocnieniu jego współpracy z podmiotami gospodarczymi. Rezultaty badań będą upowszechniane w społeczeństwie poprzez wykorzystanie zarówno tradycyjnych form (wydawnictwa, seminaria, konferencje) jak również technik multimedialnych oraz najnowszych technologii internetowych.

Kampus Pracze  zajmuje teren 27 ha –  ( między ulicami  Stablowicką, Pracką i Piwowarską, a torem  kolejowym – wzdłuż ul. Towarowej ) – jest atrakcyjnym miejscem spotkań naukowców wrocławskiego środowiska, uczonych z innych regionów i krajów, którzy realizują tu wspólne projekty innowacyjno – technologiczne, a mają do dyspozycji także rozległe tereny rekreacyjne – park ze zbiornikiem wodnym  i  boiskiem sportowym itd.

Kościół parafialny  św. Anny  –  ul. Brodzka – pierwsza  parafia w Praczach została ustanowiona w 1383 r, a fundatorem  pierwszego kościoła (najprawdopodobniej pw. św. Marcina) – był ówczesny właściciel wsi – Ulrich von Pak.

Jest to kościół  poewangelicki, o konstrukcji szachulcowej z lat 1550–1555 – jako fundacja

H. i G. Colmannów, którzy zapisali wieś Szpitalowi Wszystkich Świętych we Wrocławiu. Po spaleniu w 1643 r. ( w czasie wojny trzydziestoletniej ), odbudowany  od podstaw w  1648 r.  i  wyposażony ze składek wrocławskich cechów.

W latach 1654-1706  był kościołem katolickim, a do rąk protestantów  powrócił w 1707 r. – po konwencji ( układzie)  w Altranstedt. Generalny remont przeszedł obiekt w latach 1912–1913 – wówczas otrzymał organy firmy Enger ( czynne do dziś ).

Po ostatniej wojnie  został kościołem katolickim, a od 1948 r. jest także kościołem parafialnym... Był kilkakrotnie remontowany – w latach 1963–1970, 1994 oraz 2001–2004.

Jest budowlą orientowaną, na planie wydłużonego prostokąta, zakończony trójbocznym prezbiterium, z wieżą po stronie zachodniej, mieszczącą w przyziemiu przedsionek z głównym wejściem. Wieża zwieńczona jest barokowym hełmem krytym blachą ocynkowaną. Dwuspadowy dach kryty dachówką karpiówką.

Obie nawy boczne z emporami – dobudowane są symetrycznie. W elewacjach zewnętrznych dominuje drewniana konstrukcja kratownicowa, z wypełnieniem ceglanym pokrytym tynkiem. Nawy boczne  wieńczy drewniany gzyms i niskie Pietro poddaszowe. Drewniane okna zakończone są półokrągłymi łukami. Portale także drewniane – główny z daszkiem z późniejszego okresu, natomiast portal boczny zdobiony jest ornamentem rzeźbiarskim z prostą brama. Do dziś zachowały się relikty murów z 1550 r. w dolnych partiach wieży, prezbiterium oraz w zachodniej i południowej ścianie.

Wnętrze przykryte drewnianym stropem belkowym, natomiast w ścianach widoczna jest konstrukcja szachulcowa, Drewniana empora chóru wsparta jest także na drewnianych słupach... Pod emporami naw bocznych od strony północnej znajduje się przedsionek oraz zakrystia.  Do najcenniejszego wyposażenia  należy  rzeźbiona barokowa  ambona  ze scenami Chrystusa Zbawiciela świata oraz chrzcielnica z 1631 r., a także ołtarz główny sprzed 1719 r. z obrazem św. Anny ( powojenny), a także rzeźbiony ołtarz boczny z połowy XVII w. z  obrazem  Chrystusa Ukrzyżowanego. Późniejsze organy posiadają prospekt późnobarokowy – z lat 1798–1799.

We wnętrzu kościoła nie zachowano pierwotnego układu tzw. "triady liturgicznej" – ambony, chrzcielnicy, ołtarza, które zgodnie z ewangelickim nakazem – pierwotnie  znajdowały się w pobliżu siebie.

Obok kościoła znajduje się  wolno stojąca dzwonnica o konstrukcji żelaznej, a po drugiej stronie ulicy – plebania w części parterowej murowana, a na piętrze – o konstrukcji szachulcowej, przykryta dachem 4–spadowym  ( dachówką karpiówką ).

Skrótowe informacje zebrał – Janusz Szulc